折々桜哉

Kwitnąca wiśnia

Spokój rybaka

Zakłóca

— Issa, 1817

Ohanami. Oficjalnie żadne święto. Nieoficjalnie jedno z ważniejszych. Okazja do spotkania znajomych i nieznajomych. Wspólna zabawa, jedzenie i picie. Spontaniczne, oddolne działanie. Sprowokowane, przynajmniej w teorii, chęcią kontemplacji ulotnego piękna – obserwacji opadających płatków wiśni. Uczestnicy skrzykują się w parkach, na skwerach, nabrzeżach rzek, słowem, wszędzie gdzie rosną wiśnie (o to w Japonii nie trudno). Przynoszą ze sobą, mniej lub bardziej, procentowe trunki, jedzenie, oświetlenie, grille, lodówki, sprzęt grający i niebieskie maty do siedzenia. W bardziej popularnych lokacjach rozstawiają się też kramy z jedzeniem, gdzie za 200, 300 czy 500 jenów można nabyć różne pyszności. Od popołudnia do późnej nocy będą się bawić po czym po sobie posprzątają i udadzą się do domów (pomijając tych, którzy przesadzą z alkoholem, ale to już inna historia).